۱۳۸۶ دی ۱۵, شنبه
چرا کلینتون را به اوباما ترجیح می دهم
--
در همین ابتدای مطلب برای روشن شدن جهت گیری من در رابطه با انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری ایالات متحده بگویم انتخاب اول من در بین همه نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا سناتور جمهوریخواه جان مک کین است، اما خوب اگر قرار باشد رئیس جمهور آینده آمریکا دموکرات باشد، آنوقت هیلاری کلینتون را به بقیه دموکراتها ترجیح می دهم.
ولی همانطور که می دانید هیلاری کلینتون روز پنجشنبه انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری آمریکا را در ایالت Iowa به باراک اوباما باخت و اولین نظر سنجی پس از روز انتخابات Iowa هم نشان می دهد او در ایالت New Hampshire فعلا با اختلاف 10 درصد از اوباما عقب تر است.
هیلاری کلینتون بیشتر از این که اسیر اشتباهات خود و تیم انتخاباتیش شده باشد گرفتار جو سیاسی پر التهاب فعلی آمریکا گردیده است. تمامی فعالیتها و شعارهای انتخاباتی کلینتون حول محور"تجربه و منطق" دور می زند. او قبلا ۸ سال از نزدیک شاهد دوران ریاست جمهوری شوهرش بوده و با مشکلات و واقعیات واشینگتن، مقام ریاست جمهوری آمریکا و نظام جهانی به خوبی آشنا است و به همین خاطر وعده و وعید بیهوده نمی دهد و با زبان پوپولیستی با مردم سخن نمی گوید، بلکه مرتب از مردم می خواهد با در نظر گرفتن سوابق و آشنایی نزدیک او با مشکلات موجود به یک انتخاب منطقی و بدون ریسک دست زده و او را انتخاب کنند.
اما به نظر می آید زمان زمان او نیست چون حداقل در گام اول این شعار انتخاباتی مورد نظر او مورد اقبال مردم Iowa (که البته بافتش با بسیاری از دیگر ایالتهای مهم آمریکا بسیار متفاوت است) قرار نگرفت. در حال حاضر این باراک اوباماست که با مردم بر خلاف کلینتون احساسی تر و پر حرارت تر ارتباط بر قرار می کند و در سخنرانیهایش به مردم آمریکا می گوید آمده است تا "دنیا را عوض کند:"
.Are you fired up? Are you ready to go? Let's go change the world
سخنرانیهای اوباما بعضی اوقات چنان احساسی و پر شور و هیجان هستند که بسیاری بعد از سخنرانیهای او به گریه می افتند، امری که در دنیای سیاست در جهان غرب اتفاقی کاملا نادر است.
من برای اوباما احترام فراوان قائلم، اما او به مردم بیشتر آنچه را که می خواهند بشنوند می گوید، نه آنچه را که باید بشنوند. اوباما اقبال کنونی اش را مدیون امیدهای غیر واقعگرایانه ای که به مردم می دهد* و همینطور مواضع ضد نظام حاکم (anti-Establishment) خود است که به علت مخالفت بسیاری از طرفداران حزب دموکرات و رأی دهندگان مستقل، با سیاستهای دولت فعلی، بخصوص جوانان زیر 30 سال که بیشتر تحت تأثیر شر وشور جوانی خود هستند تا منطق سیاسی، با استقبال گرم آنان مواجه شده است.
هنگامی که اوباما از"تغییر" سخن می گوید مشخص نیست که منظور او بطور دقیق چیست، چرا که " تغییر" کلمه مبهمی است و در یک کمپین انتخاباتی بعنوان یک شعار برای افراد مختلف معانی مختلفی دارد. آیا او واقعا قرار است یک تنه به جنگ نظام حاکم رود و بی اعتنا به دیگر بازیگران صحنه سیاسی جهان و آمریکا به گفته خود دنیا را عوض کند؟ آیا واقعا امکان چنین کاری وجود دارد؟ به نظر من "تغییر" به معنای واقعی آن را فقط در مواضع ران پال از حزب جمهوریخواه و دنیس کوسنیچ از حزب دموکرات می توان یافت و جالب اینکه هر دو آنها به همین دلیل که مواضعشان مبتنی بر تغییرات جدی و در عین حال غیر عملی در بسیاری از سیاستهای داخلی و خارجی ایالات متحده است با بی اعتنایی عموم مواجه شده اند. البته در مورد هیلاری کلینتون این نکته را هم باید در نظر داشت که او در بین بسیاری از رأی دهندگان مستقل فردی وابسته به The Establishment تلقی می شود و همین مسأله اکنون برایش تبدیل به یک نقطه منفی شده است.
در حال حاضر، در کارزار پر هیجان انتخاباتی ایالات متحده، هیلاری کلینتون در میان نامزدهای حزب دموکرات و جان مک کین در بین نامزدهای حزب جمهوریخواه تنها کسانی هستند که با منطق سخن می گویند و سوار بر موج احساسات نشده اند(مک کین از ابتدا تنها کسی بود که راه حل مشکلات آمریکا در عراق را نه در بیرون کشیدن نیروهای آمریکا که در ازدیاد آنان می دانست. پسر او هم اکنون در عراق مشغول خدمت است.) با توجه به تجربه ای که این دو سناتور در برخورد با مشکلات و واقعیتهای جهان و آمریکا داشته اند هر دو آنها در مقایسه با دیگر نامزدها بهترین گزینه های موجود برای رهبری آینده آمریکا هستند، اما به نظر می رسد هر دو، بخصوص خانم کلینتون، با توجه به شرایط و جو موجود، برای تصاحب دفتر ریاست جمهوری (Oval Office) راه بسیار دشواری در پیش رو داشته باشند.
*حدود یکسال پیش در هافینگتون پست مقاله ای چاپ شد به قلم Tish Durkin روزنامه نگار مجلاتی نظیر the New York Observer و the Atlantic Monthly با عنوان آنچه درباره اوباما دوست ندارم، (What I hate about Obama). از دید من این مقاله به زیبایی هر چه تمامتر مشکل بی تجربگی و نگاه غیر واقعی اوباما به سیاست را در شرایط فعلی واشینگتن و جهان می شکافد. البته نمی دانم ترکین بعد از یک سال هنوز سر حرفش هست یا نه. ولی به هر حال اگر حوصله دارید و انتخابات را جدی تعقیب می کنید و یا می خواهید بدانید چرا من با وجود انرژی مثبتی که اوباما در بسیاری ایجاد می کند با نوع نگاه و تفکر او مخالفم و در بین دموکراتها هیلاری کلینتون را به او ترجیح می دهم حتما این مقاله را بخوانید.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
12 نظرات:
پیشنهاد می کنم یه خورده بیشتر مطالعه کنی
برای شروع این بد نیست:
http://www.nytimes.com/2007/12/02/opinion/02rich.html
دوست عزیز ممنون از کامنتت. ولی چند نکته:
۱- ایکاش می گفتی در کدام قسمت بحثم احتیاج به مطالعه بیشتر دارم
۲- این مقاله Frank Rich رو خونده بودم ، یعنی نیویورک تایمز رو هر روز می خونم. با این وجود آنچه او در این مقاله می گوید من را قانع نمی کند. ولی باز ممنون از لینک
۳-دست آخر این که ایکاش حداقل خودت اینجا نظرت را کامل تشریح می کردی.
متاسفانه هیلاری قشنگ حرف میزنه اما در عمل فرقی با اوباما نداره . هیلاری به دورویی و دروغگویی شهره خاص و عام هست. امیدوارم در این اوضاع حساس و بحرانی باز هم رییس جمهور امریکا از حزب جمهوریخواه باشه. برای ایران همیشه نامزدهای جمهوری خواه بهتر و پر صلابت تر عمل کرده اند
البته دیروز هیتلری کلینتون هم در مقابل دوربینهای تلویزیونی گریه کرد و شکایت از اینکه داره میبازه. این هم از احساسات
وینستون جان یه دقیقه خودتو بذار جای هیلاری و فشاری که روش هست. رباط که نیست بنده خدا.
من اصلا به دموکراتها اعتمادی ندارم و این رو هم برنامه ای نمایشی از طرف این خانم تشنه قدرت میدونم
خوب اونها هم راجع به جمهوریخواهها همینو می گن. فرقی نمی کنه.
http://youtube.com/watch?v=Tt-KUUlJ81g
ویدیو مربوط به کودکی اوباما آقا تسلیت واسه کلینتون و تبریک واسه مک کین
khashayare aziz, matne kheili kameli neveshti va man kheili doost dashtam "what I hate about obama" 'ro bekhoonam ke mote'asefane filter bood. man fekr mikonam hatta ba inke hillary clinton joloye doorbin boghz kard in neshoon nemide ke bekhad mardom ro ehsasati kone,balke hamash bekhatere vagheyatayie ke mibine va midoone ke alan tooye donya 7 sale che khabare.(daghighan harfi ke khodesh zad hamoon moghe) dar har soorat man kheili khoshhalam ke new hapshire be nafe clinton tamoom shod. chon motmaenam ke hillary clinton hamoontori ke shoaresh ine ba experience kar khahad kard.
nokteyi ke yadam raft begam ine ke ba yek negah be dorane riasat jomhoorie clinton, va arameshi ke oon moghe donya dasht,mishe ino fahmid ke tanha kesi ke mitoone vaze america va va vaziate global ro avaz kone kesi nist joz hillary clinton.
مهم نیست دموکراتها چی میگن در مورد جمهوریخواهان. چون واقعا اهمیتی نداره
ارسال یک نظر