۱۳۸۶ بهمن ۹, سه‌شنبه
جان مک کین و هیلاری کلینتون؛ فاتحان فلوریدا
--
پیروزی امشب جان مک کین در ایالت فلوریدا بسیار پر اهمیت بود چرا که او را به پیشتاز بلا منازع نامزدی حزب جمهوریخواه مبدل کرد. او اکنون در اکثر نظر سنجیهای ایالتهای مهم روز سه شنبه بزرگ از رقیبان خود میت رامنی و مایک هاکبی پیش است. قرار است فردا رودی جولیانی هم انصراف خود را اعلام کند و با پشتیبانی از مک کین از این به بعد برای او کمپین کند که اینهم امتیاز بزرگ دیگری برای جان مک کین خواهد بود. در ضمن فردا شب آخرین مناظره حزب جمهوریخواه قبل از روز سه شنبه بزرگ در لس آنجلس برگذار خواهد شد.
پیروزی امشب جان مک کین در ایالت فلوریدا بسیار پر اهمیت بود چرا که او را به پیشتاز بلا منازع نامزدی حزب جمهوریخواه مبدل کرد. او اکنون در اکثر نظر سنجیهای ایالتهای مهم روز سه شنبه بزرگ از رقیبان خود میت رامنی و مایک هاکبی پیش است. قرار است فردا رودی جولیانی هم انصراف خود را اعلام کند و با پشتیبانی از مک کین از این به بعد برای او کمپین کند که اینهم امتیاز بزرگ دیگری برای جان مک کین خواهد بود. در ضمن فردا شب آخرین مناظره حزب جمهوریخواه قبل از روز سه شنبه بزرگ در لس آنجلس برگذار خواهد شد. برای جان مک کین بسیار خوشحالم و این پیروزی بزرگ را به او تبریک می گویم. امیدوارم او با پیروزیهای متعدد در روز سه شنبه هفته آینده بالاخره به آنچه لیاقتش را دارد دست یابد و روز 4 نوامبر به کاخ سفید راه یابد. البته جان مک کین هنوز نتوانسته است شاخه محافظه کار حزب جمهوریخواه را بخود جذب کند و هستند بسیاری از فعالان شاخص محافظه کار و سنتی حزب جمهوریخواه که بدلیل مواضع مک کین بر سر مسائلی از قبیل مهاجرت نه تنها از او دل خوشی ندارند، بلکه متنفرند. غلبه بر این مشکل چالش اصلی مک کین در ادامه راه خواهد بود.
هیلاری کلینتون هم امشب در فلوریدا در جدالی پیروز از میدان خارج شد که هیچ امتیازی برای او در بر نداشت. کمیته ملی حزب دموکرات فلوریدا را نیز به مانند میشیگان بعلت سرپیچی از دستور العمل این حزب و جلو کشیدن تاریخ انتخابات خود تنبیه و از تمام نماینده های خود محروم کرد. بهمین خاطر هیچ کدام از نامزدهای حزب دموکرات در این ایالت به کمپین نپرداختند و از این لحاظ انتخابات امشب حزب دموکرات جنبه تشریفاتی داشت. با وجود این بیش از یک میلیون و نیم رأی دهنده دموکرات در انتخابات مقدماتی امشب شرکت کردند که در نتیجه، هیلاری کلینتون با دستیابی به 50 درصد آرا و با اختلاف 17 درصد نسبت به باراک اوباما به پیروزی ای چشمگیر دست یافت.
بسیاری از تحلیلگران این پیروزی کلینتون را پیروزی به معنای واقعی نمی دانند و بر این باورند که کلینتون پس از پشت سر گذاردن دو روز بسیار بد یعنی یکشنبه، روز تحلیل نتایج کارولینای جنوبی و دوشنبه، روز اعلام حمایت تد و کارولین کندی در تجمع بزرگی در واشینگتن ناچار شد به فلوریدا رفته و از نتایج انتخابات تشریفاتی آن نهایت استفاده تبلیغاتی را ببرد. شخصا تا حدودی با این تحلیل موافقم ولی به نظرم در آمار رأی دهندگان دموکرات فلوریدا نکاتی هست که باید بدانها توجه کرد.
امشب اوباما رأی زنان، رأی دهندگان شصت سال به بالا، کاتولیکها و رأی دهندگان با در آمد زیر 50,000 دلار را بار دیگر به کلینتون واگذار کرد. مهمتر این که او فقط ۲۳ درصد از رأی رأی دهندگان سفید پوست را به خود جلب کرد (او در کارولینای جنوبی نیز فقط به ۲۴ درصد آرای سفید پوستان دست یافته بود) و در بین اقلیت لاتین نیز به نسبت دو به یک مغلوب کلینتون شد. این آمار اگر در هفته آینده در روز سه شنبه بزرگ و در ایالتهایی مانند کالیفرنیا و نیویورک تکرار شوند اوباما را دچار مشکل اساسی خواهند کرد. نگاهی به جدول زیر این نکته را بخوبی ثابت می کند:
البته این که این آمار در بسیاری از این ایالات تکرار شوند واقعا قابل پیش بینی نیست چون همانطور که پیشتر اشاره کردم اصولا در فلوریدا رقابتی صورت نگرفت و بهمین دلیل نمی توان به این ارقام بصورت صد در صد اتکا کرد. در هر صورت باورم بر این است که هیلاری کلینتون به تغییر پوشش خبری که با پیروزی در فلوریدا حاصل شد نیاز داشت تا به تقویت روانی تیم و طرفداران خود بپردازد. در حال حاضر او به مانند جان مک کین، در فاصله کمتر از یک هفته مانده به Super Duper Tuesday در نظر سنجی های اکثر ایالات مهم از رقبای خود پیش است، ولی باید در نظر داشت که بسیاری از این نظر سنجی ها قبل از شکست او در کارولینای جنوبی و اعلام پشتیبانی تد کندی از اوباما انجام شده و در نتیجه تأثیر این دو عامل بر روی افکار عمومی مشخص نیست. البته در انتخابات امشب تنها نیمی از رآی دهندگان حمایت کندی را مهم می دانستند که از این بین، 47 درصد به اوباما و 40 درصد به کلینتون رأی دادند و این نیز می تواند کمپ کلینتون و طرفدارانش را تا حدودی آرام کند.
فردا شب با اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی تصاحب نماینده در انتخابات دموکراتها در روز سه شنبه بزرگ که کمی پیچیده تر از مدل جمهوریخواهان است و آخرین نظر سنجی ها با شما خواهم بود. اگر مورد و یا سوال خاصی نیز در ذهن دارید حتما کامنت بگذارید تا درباره اش توضیح دهم.
۱۳۸۶ بهمن ۸, دوشنبه
--
دوستان عزیز امشب با توجه به سخنان State of the Union پرزیدنت بوش در کنگره آمریکا فرصتی برای نوشتن حاصل نشد. فردا شب پس از مشخص شدن نتیجه انتخابات هر دو حزب در فلوریدا با تحلیل نتایج و وضعیت نامزدها در فاصله یک هفته مانده به Super Duper Tuesday در خدمتتان خواهم بود و به بررسی مسائل مهم این چند روز گذشته مانند حمایت تد کندی از اوباما و آخرین نظر سنجی ها خواهم پرداخت. در ضمن سعی خواهم کرد از فردا شب هر شب با پوشش هفت سیکل خبری باقی مانده تا روز 5 فوریه با هم آماده روز پر هیجان سه شنبه بزرگ شویم. پس فعلا تا فردا شب.
۱۳۸۶ بهمن ۶, شنبه
بازگشت بزرگ باراک اوباما
--
خشایار خیرخواه - تورنتو
پیروزی بزرگ باراک اوباما در انتخابات امشب در ایالت کارولینای جنوبی فراتر از هر آنچه بود که نظر سنجی ها پیش بینی کرده بودند. اوباما امروز هیلاری کلینتون را با اختلاف 28 درصد شکست داد که این رقمی فوق العاده است، حتی با در نظر گرفتن این نکته که کمی بیش از نیمی از جمعیت رأی دهنده کارولینای جنوبی سیاه پوست بودند.
امروز حدود 80 درصد سیاهان و 25 درصد سفیدها به اوباما رأی دادند که درصد رأی سفیدپوستان به نسبت برای او بد نیست، اما آنچنان خوب هم بشمار نمی رود. در بین زنان سیاهپوست، کلینتون با اختلاف فراوان مغلوب اوباما شد، اما در بین زنان سفید پوست او بر اوباما غلبه کرد. در کل اوباما کلینتون را در بین زنان با اختلاف 24 درصد پشت سر گذاشت.
سوالی که دیشب مطرح کردم این بود که آیا پیروزی اوباما در کارولینای جنوبی او را دوباره به پیشتاز بلامنازع حزب دموکرات بدل می کند؟ با این پیروزی بزرگ و فراتر از حد انتظار شاید پاسخ به این سوال آری باشد. اما فراموش نباید کرد که روز سه شنبه دموکراتها در فلوریدا پا به پای جمهوریخواهها رأی خواهند داد و درست است که رأی آنها تأثیری در نتیجه نهایی ندارد، اما می تواند از لحاظ روانی به برنده کمک کند. نکته دیگر این است که تا روز سه شنبه بزرگ حدود 10 روز و یک مناظره دیگر باقی است و در این فاصله همانطور که تا بحال دیده ایم اتفاقات فراوانی می تواند رخ دهد که بر نتیجه رقابتهای سنگین روز 5 فوریه تأثیر بگذارد.
با وجود این امشب شب اوباما است و او اکنون فرصت طلایی ای در اختیار دارد که در چند روز آینده از این پیروزی خیره کننده خود نهایت استفاده را ببرد و رقابت را به زمین کلینتون در ایالتهای نظیر نیویورک، نیو جرسی، کالیفرنیا و مینسوتا بکشاند. اوباما یکبار مشاهده کرد که پیروزی در یک ایالت تضمینی برای بردن در ایالتهای دیگر آنهم در کشوری به وسعت آمریکا که در آن هر ایالت بافت و دینامیک خاص سیاسی و اقتصادی خود را دارد نیست.
اما آیا شکست سنگین امشب در کارولینای جنوبی می تواند به اندازه شکست آیوا برای هیلاری کلینتون دردسر ساز باشد؟ مطمئن نیستم. به نظر می آید کمپ کلینتون که از ابتدای هفته پیش می دانست در کارولینای جنوبی بازنده خواهد بود به نوعی با بیرون بردن هیلاری از این ایالت و قرار دادن بیل کلینتون و سخنان بحث بر انگیز او در کانون توجهات و همینطور با پر رنگ کردن مسأله نژاد (race) در رقابتهای انتخاباتی توسط او به نوعی دست یه یک ریسک سیاسی بزرگ زد و در راه پیروزیهای عمده در روز Super Duper Tuesday کارولینای جنوبی را قربانی کرد. آیا این استراتژی جواب خواهد داد؟ باید حداقل تا سه شنبه این هفته و نتایج فلوریدا منتظر بمانیم.
نکته آخر اینکه از همین امشب است که دوباره آگهی های ترحیم زندگی سیاسی بیل و هیلاری کلینتون رسانه ها را پر کند. با توجه به این شور و شعفی که هر بار نه فقط در بین بسیاری از فعالان سیاسی و نخبگان حزب دموکرات بلکه در بین رسانه های تصویری و نوشتاری متمایل به هر دو حزب از شکست هیلاری ایجاد می شود (در اتاق خبر CNN امشب تقریبا جشن به پا شده بود) اصولا دارم کم کم به این فکر می افتم که آیا پیروزی هیلاری در نهایت --حتی در انتخابات ماه نوامبر-- با این جو منفی سنگینی که بر ضد اوست--به غلط یا به درست--واقعا برای او و ایالات متحده ارزشش را دارد یا خیر. پاسخ به این سوال را هم به باور من تا ده روز دیگر رأی دهندگان نیمی از ایالات متحده روشن خواهند ساخت.
در خبرهای دیگر:
فرماندار فلوریدا امشب از جان مک کین حمایت کرد.
کارولین کندی دختر جان اف کندی امشب در مقاله ای در نیویورک تایمز با عنوان "اوباما: رئیس جمهوری همانند پدرم" از باراک اوباما حمایت کرد.
۱۳۸۶ بهمن ۵, جمعه
باراک اوباما و انتخابات کارولینای جنوبی: اوج گیری دوباره یا آغاز یک پایان؟
--
خشایار خیرخواه - تورنتو
بر اساس تمامی نظر سنجی های منتشر شده تا به اکنون باراک اوباما را می توان برنده رقابت انتخاباتی فردا در ایالت کارولینای جنوبی نامید. سوال اصلی اما این است که آیا این پیروزی زمینه را برای پیروزیهای آتی او در انتخابات روز سه شنبه بزرگ مهیا خواهد ساخت یا خیر.
پاسخ به این سوال را در دو نکته بسیار مهم باید جستجو کرد:
۱- بیش از 50 درصد از رأی دهندگان انتخابات فردا سیاه پوست هستند. در بین سیاه پوستان اوباما به نسبت 60 به 20 از کلینتون پیش است اما در بین سفید پوستان او فقط از حمایت 10 درصد از آنها برخوردار است و این خبر خوبی برای اوباما نیست، چرا که این آمار نشان می دهد او خارج از کارولینای جنوبی و در ایالتهایی نظیر کالیفرنیا با جمعیت سیاه پوست بسیار کمتر به مشکل برخواهد خورد. اوباما همواره تلاش کرده است خود را نامزد تمامی طیفهای رأی دهنده، از جمله رأی دهندگان مستقل و جمهوریخواهان معتدل جلوه دهد. اگر او فردا فقط با اتکا به پیروزی سیاه پوستان به پیروزی برسد تا حد یک نامزد صرفا مورد حمایت سیاهان تنزل خواهد کرد و این تقریبا به منزله پایان کار او خواهد بود.
۲-آمارهای تحلیلی انتخابات فردا (cross tabs) از نتیجه انتخابات مهمتر خواهند بود. در دو انتخابات نیوهمشایر و نوادا باراک اوباما رآی زنان، رأی دهندگان بالای 50 سال و اقشار کم در آمد حزب دموکرات را به هیلاری واگذار کرد. باید دید علی رغم پیروزی احتمالی او این روند فردا نیز ادامه پیدا خواهد کرد یا خیر.
در منظر کلی باراک کمپین باراک اوباما بعد از شکست در نیوهمپشایر در روز 9 ژانویه دچار مشکل شده است. شکست اوباما در دو رقابت پیاپی و موضع دفاعی و شکننده او در مقابل حملات بی وقفه هیلاری و بیل کلینتون آنچه را که تبدیل به جنبشی عظیم شده بود تا حد یک نامزد انتخاباتی معمولی و بیشتر مورد علاقه سیاه پوستان تا طیفهای دیگر رأی دهندگان حزب دموکرات تنزل داده است. در این زمینه این نوشته اشپیگل به عنوان "پایان انقلاب باراک اوباما" را توصیه می کنم.
اوباما اگر می خواهد دوباره تبدیل به همان رقیب ترسناکی شود که در فاصله بین انتخابات آیوا و نیوهمپشایر کپمین هیلاری کلینتون را تا مرز سقوط پیش برده بود نه تنها باید تلاش کند به پیام اصلی کمپین خود باز گردد، بلکه باید بطور دقیق و اصولی و با زبانی که علاوه بر نخبگان حزب دموکرات و طبقات بالای رأی دهندگان، اقشار عادی طرفداران این حزب را نیز در بر گیرد به تشریح برنامه های خود در زمینه های مورد نگرانی آنها نظیر اقتصاد و بیمه درمانی بپردازد. اوباما البته وقت چندانی ندارد. حمایت غافلگیر کننده روزنامه نیویورک تایمز-- که روزنامه ای با تمایلات لیبرال و پیشرو است-- از هیلاری کلینتون نشان دهنده تقویت این طرز تفکر است که در صورت ادامه روند فعلی، بسیاری از رأی دهندگان حزب دموکرات با وجود علاقه به شخصیت و منش اوباما (style) در نهایت بعلت چالشهای داخلی و خارجی پیش رو به احتمال بسیار قوی هیلاری کلینتون و قابلیت و تجربه او (substance) را ترجیح خواهند داد. این برتری را حتی دیشب نامزدهای جمهوریخواه در مناظره دیشب خود چندین بار با به زبان آوردن نام هیلاری و حمله به او تأیید کردند و این در حالی است که در آخرین مناظره آنها در نیوهمپشایر این اسم اوباما بود که بعنوان پیشتاز حزب دموکرات بارها به زبان آمد.
آیا پیروزی احتمالی اوباما در انتخابات فردا نیروی روانی لازم را به کمپین او باز خواهد گرداند؟ آیا ریسک هیلاری کلینتون در ترک کارولینای جنوبی برای پایین آوردن توفعات و حملات مکرر بیل کلینتون به اوباما و رسانه ها نتیجه معکوس خواهد داشت؟ آیا جان ادواردز می تواند کلینتون را جا بگذارد و دوم شود و بدین ترتیب کمپین کلینتون را به مانند آیوا دچار سر گیجه کند؟ آیا هیلاری کلینتون با یک شکست بسیار نزدیک اثرات روانی پیروزی اوباما را از بین خواهد برد و جایگاه خود را بعنوان پیشتاز حزب دموکرات تثبیت خواهد کرد؟
تا فردا ساعت 7 شب منتظر می مانیم.
۱۳۸۶ بهمن ۴, پنجشنبه
حمایت نیویورک تایمز از هیلاری کلینتون و جان مک کین
--
لحظاتی پیش روزنامه نیویورک تایمز حمایت خود را از هیلاری رادم کلینتون در بین نامزدهای دموکرات و جان مک کین در بین نامزدهای جمهوریخواه رسما اعلام کرد. نیویورک تایمز در سر مقاله خود هیلاری کلینتون را بعلت "برخورداری از دانش، تجربه و خرد بالا" بهترین گزینه حزب دموکرات برای بازپس گیری کاخ سفید دانست. نیویورک تایمز همچنین جان مک کین را بعلت "تلاش برای ایجاد قوانین معقول و مورد حمایت هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه و همینطور عرضه انتخاب های بیشتر به دامنه گسترده تری از مردم آمریکا در مقایسه با رقیبان خود،" لایق نامزدی حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر دانست.
البته باید این نکته را هم اضافه کنم که واقعا معلوم نیست که حمایت روزنامه ها و اشخاص مهم از نامزدها تا چه اندازه در نتیجه نهایی اثر قابل توجه دارد. با این وجود شکی نیست که این حمایتها، بخصوص اگر از سوی اشخاص و یا نهادهای بسیار معروف و مهم صورت گیرد، می تواند بعلت خبر ساز بودن آنها حداقل در کوتاه مدت از لحاظ روانی تأثیر گذار باشد.
آخرین تحولات در انتخابات مقدماتی آمریکا
--
دوستان عزیز کم خوابی های این چند وقت گذشته آرام آرام دارد تأثیرش را بر من نشان می دهد، این است که در این دو روز گذشته با توجه به این مسأله و گرفتاریهای دیگر مجال نوشتن پیدا نکردم. گزارش مفصل بعدی ام را تا قبل از انتخابات روز شنبه کارولینای جنوبی خواهم نوشت. تا آن موقع این شما و این هم تحلیلی سریع و کوتاه از آخرین رویدادهای انتخابات مقدماتی ایالات متحده آمریکا:
۱-همانطور که می دانید هیلاری کلینتون انتخابات نوادا را در رآی گیری عمومی (popular vote) برد اما در نهایت از 25 نماینده ایالت نوادا اوباما یک delegate بیشتر نصیب خود کرد (13 به 12). این مسأله بر می گردد به سیستم پیچیده امتیاز دهی در این انتخابات که همانطور که قبلا اشاره کردم به شکل نسبی proportional انجام می شود. من سعی خواهم کرد این مسأله را بزودی تا قبل از Super Duper Tuesday در مطلبی جداگانه کاملا توضیح دهم، چرا که در انتخابات روز سه شنبه بزرگ هم مسلما با این تقسیم بندی ها دوباره روبرو خواهیم شد. در حال حاضر تعداد نماینده های تصاحب شده در هر دو طرف دعوا آنقدر زیاد نیست که یکی اینور و آنور تأثیر آنچنان در روند فعلی انتخابات بگذارد.
۲- به نظر من مناظره روز دوشنبه (حداقل ساعت اول آن) را هیلاری کلینتون از اوباما برد. کلینتون در اکثر اوقات بسیار محکم، خشن و در عین حال آرام و حرفه ای به نظر می رسید، در حالیکه اوباما بیشتر زمان خود را به دفاع از اتهاماتی که کلینتون و شوهرش در این چند وقت اخیر متوجه او کرده اند گذراند و مجالی برای تمرکز بر روی پیام و برنامه های اصلی انتخاباتی خود پیدا نکرد. این دقیقا همان چیزی بود که خانم کلینتون در نظر داشت چرا که هر چقدر اوباما بیشتر درگیر جدال لفظی با هیلاری و بیل کلینتون شود تمرکز بر روی هدف و پیام اصلی خود را بیشتر از دست خواهد داد. یک مسأله دیگر هم این که هر چقدر اوباما سخنور ماهری است به همان اندازه مناظره کننده وحشتناک ضعیفی است. در صورت تصاحب نامزدی حزب دموکرات او باید فکری به حال این قضیه بکند چون در غیر اینصورت جمهوریخواهان او را زنده زنده خواهند خورد.
۳- در مورد انتخابات روز شنبه مطلبی جداگانه خواهم نوشت اما تا همین جا بدانید که هیلاری کلینتون با ترک کارولینای جنوبی به مدت دو روز و در عوض کمپین کردن در ایالات دیگر تقریبا همه را از لحاظ روانی آماده پذیرش شکست خود کرده است. همین مسأله عامل سورپریز را از پیروزی احتمالی اوباما خواهد گرفت. از همین رو اوباما نه فقط باید روز شنبه ببرد، بلکه باید با اختلاف فاحش و با بهره گیری از رأی های طیفهای مختلف رأی دهندگان و نه فقط سیاهان ببرد تا برای کلینتون همچنان رقیب جدی باقی بماند. در این مورد به قول اینوریها Stay tuned!
۴-دموکراتها سه شنبه هفته آینده همزمان با جمهوریخواهها در فلوریدا به نامزدهای خود رأی خواهند داد اما درست به مانند میشیگان رأی های فلوریدا هم به حساب نخواهند آمد. تفاوت قضیه با میشیگان این است که این بار نام تمامی نامزدهای حزب دموکرات بر روی برگه انتخاباتی وجود دارد و برای همین پیروزی در این انتخابات حتی به صورت سمبلیک در ایالتی که حدود یک میلیون رأی دهنده دارد از لحاظ روانی بسیار مهم است. در این مورد هم Stlll more to come!
۵-لپ کلام اینکه فعلا به نظر می رسد شرایط در حال حاضر به نفع هیلاری کلینتون و جان مک کین پیش می رود اما این که روند حوادث فردا و شنبه و اصولا تا سه شنبه بزرگ چگونه پیش برود را حتی یک درصد هم نمی توان پیش بینی کرد (بخصوص با این سر و صداهایی که بیل کلینتون هر روز به راه می اندازد.) اگر طرفدار مک کین و کلینتون هستید فعلا امشب را راحت بخوابید تا فردا.
۱۳۸۶ دی ۳۰, یکشنبه
تو چه می دانی شام غریبان چیست اگر شام غریبانه خانه ابراهیم را ندانی؟
--
از دیروز که در اخبار دیدم ابراهیم لطف اللهی، دانشجوی رشته حقوق دانشگاه پیام نور سنندج، زیر شکنجه بازجویان اداره اطلاعات سنندج کشته شده است داشتم با خودم کلنجارمی رفتم که خشم و سرخوردگیم را بر سر که خالی کنم و چه بنویسم که تمامی آنچه را که در این رابطه در درونم می گذرد با صدای بلند فریاد زند، تا اینکه همین الان به مطلبی بر خوردم در سیبستان که به زیبایی هر چه تمامتر همان فریاد می زند که سالیان سال است بر دل بسیاری از ما سنگینی کرده است:
به نویسنده این مطلب فوق العاده درود فراوان می فرستم. اصل نوشته را اینجا بخوانید.دلمان به عاشورایی خوش است که دیگر هیج چیزی از پیام حسین در آن نمانده است. جز پوست. جز نذری و ناهار ظهر عاشورا. جز دسته های رنگارنگ خودنمایی. جز روضه خوانی بی خون. جز مداحی های پوچ. اوف بر این شیعیان که زنجیر می زنند و قمه بر می دارند و کلام حقی نمی توانند گفت و سوالی نمی توانند کرد و حقی را پاس نمی توانند داشت و هر غلطی را توجیه می توانند کرد. عاشورای امسال روز شرمندگی بود. آن زیارتنامه خوانی به چه کار می آیدت که لعنت می خوانی بر هر که حسین را کشت و یا شنید که کشته شده و راضی بود وقتی خودت یا چنانی که از دنیا بی خبری و نمی دانی جوان کشی راه انداخته اند و یا می شنوی که جوانی کشته شد به جور و ساکت و راضی می مانی؟ تو چه می دانی شام غریبان چیست اگر شام غریبانه خانه ابراهیم را ندانی؟ خانه زهرا را ندانی؟ یا اصلا قصه را ندانی؟
مک کین و کلینتون چگونه پیروز شدند
--
بعنوان یکی از طرفداران پر و پا قرص جان مک کین و همینطور یکی از طرفداران هیلاری کلینتون در بین نامزدهای دموکرات تبریک عرض می کنم به دوستانی که طرفدار این دو نامزد ریاست جمهوری آمریکا هستند و بخصوص تسلیت ویژه عرض می کنم خدمت طرفداران باراک اوباما.
بعنوان یکی از طرفداران پر و پا قرص جان مک کین و همینطور یکی از طرفداران هیلاری کلینتون در بین نامزدهای دموکرات تبریک عرض می کنم به دوستانی که طرفدار این دو نامزد ریاست جمهوری آمریکا هستند و بخصوص تسلیت ویژه عرض می کنم خدمت طرفداران باراک اوباما.اجازه بدهید اول بپردازم به پیروزی بزرگ جان مک کین. جان مک کین در حالی امشب انتخابات مقدماتی کارولینای جنوبی را برد که هشت سال پیش همین ایالت رادر رقابتهای مقدماتی به جرج بوش باخته بود. امشب وقتی او را در هنگام ایراد سخنرانی پیروزی اش می دیدم که چگونه خوشحالی در چهره اش موج می زد، به این فکر می کردم که چگونه هشت سال پیش بعد از شکست در این ایالت مقابل بوش، او احتمالا به این فکر می کرده که با وجود سن و سال بالایش، فرصت دیگری برای رقابت در انتخابات ریاست جمهوری نصیبش نخواهد شد. اما این قهرمان به معنای واقعی کلمه هم اکنون و پس از هشت سال در سن 71 سالگی اینجاست، آنهم در حالیکه کمپین او در اواسط تابستان 2007 تقریبا ورشکست شده بود و بسیاری در همان زمان از او خواستند از رقابت کنار بکشد تا به حیثیت چندین ساله اش لطمه ای وارد نشود.
سناتور مک کین علاوه بر تلاش و کمپین فوق العاده اش در کارولینای جنوبی که توانست جمهوریخواهان تا حدودی محافظه کار بسیاری را بر خلاف هشت سال پیش به خود جلب کند، پیروزی امشب را مدیون فرد تامپسون هم هست که در بسیاری از مناطق شمالی کارولینای جنوبی --محل سکونت بسیاری جمهوریخواه های مذهبی (اونجلیستها)-- در رقابت شدید با مایک هاکبی از میزان رأی های هاکبی، رقیب اصلی مک کین در این ایالت، به میزان قابل ملاحظه ای کاست.
کارزار بعدی نامزدهای جمهوریخواه روز 29 فوریه در ایالت فلوریدا است که رقابت بسیار مهم و حساسی تلقی می شود. در فلوریدا جان مک کین باید نه تنها با میت رامنی و مایک هاکبی، که با رودی جولیانی، که برای اولین بار بعنوان یک رقیب قدرتمند وارد میدان می شود، به یک رقابت سخت بپردازد. او باید همچنین به این فکر باشد که چگونه جمهوریخواهان سنتی و محافظه کار ( که امروز فقط سه نفر از هر ده نفر آنها به مک کین رأی دادند) را بخصوص در ایالاتی نظیر کالیفرنیا و آریزونا که به رأی دهندگان مستقل اجازه شرکت در انتخابات مقدماتی جمهوریخواهان نمی دهند به سوی خود بکشاند. به هر شکل، برنده فلوریدا با دست کاملا بالا پای به میدان رقابت بزرگ روز Super Duper Tuesday (سه شنبه بزرگ) خواهد گذاشت، بخصوص اگر این برنده جان مک کین باشد که تا بحال دو پیروزی مهم دیگر نیز کسب کرده است.
در نوادا امروز هیلاری کلینتون در حالی باراک اوباما را شکست داد که به نظر می آمد اوباما با با حمایت بزرگترین اتحادیه کارگری نوادا با 60,000 نفر عضو در موقعیت بهتری قرار دارد. آنالیز نتایج امروز نشان می دهد که امروز علاوه بر رأی دهندگان زن، رأی دهندگان لاتین تبار هم نقش بسیار عمده ای در پیروزی کلینتون ایفا کردند که این می تواند خبر خوبی برای او در رقابتهای پیش رو در کالیفرنیا و نیویورک که در صد قابل ملاحظه ای از چمعیت آنها لاتین تبار هستند باشد. علاوه بر این، 50 درصد از رأی دهندگان امروز از وضعیت اقتصادی آمریکا بهنوان بزرگترین نگرانی خود یاد کردند که کلینتون در بین آنها با اختلاف 10 درصد اوباما را شکست داد. این نشان می دهد که هر اندازه اهمیت مسأله اقتصاد نزد رأی دهندگان بیشتر شود هیلاری کلینتون به همان میزان در موقعیت مناسبتری قرار خواهد گرفت.
از طرف دیگر 83 درصد از رأی دهندگان سیاهپوست امروز به اوباما رأی دادند که او را در موقعیتی بسیار مناسب در رقابت هفته آینده در کارولینای جنوبی، که نصف جمعیت رآی دهنده آن سیاه پوست هستند، قرار می دهد. اما اوباما برای پیروزی در رقابتهای بعد از کارولینای جنوبی نیاز به تصاحب آرا طیفهای بیشتری از دموکراتهای سنتی دارد. در روزهای آتی بیشتر این مسأله را توضیح خواهم داد.
بنابراین اینطور که به نظر می رسد پیروزی اوباما در کارولینای جنوبی با توجه به بافت جمعیتی آن و حضور جان ادواردز که به احتمال قوی از میزان رأی سفید پوستان به کلینتون خواهد کاست (ادواردز در کارولینای جنوبی متولد شده و چهار سال پیش هم این ایالت را از جان کری برد، هر چند که اینبار شانسی برای بردن ندارد) حتمی به نظر می رسد. با در نظر گرفتن این مسأله فکر می کنم تیم کلینتون حداکثر تلاشش را معطوف به رساندن فاصله نتیجه به حداقل کند تا از اهمیت پیروزی قابل انتظار اوباما تأثییرات روانی آن در آستانه روز سه شنبه بزرگ تا حد امکان بکاهد.
۱۳۸۶ دی ۲۷, پنجشنبه
پیروزی هیلاری کلینتون در ایالت میشیگان چه معنایی دارد
--
در مورد پیروزی هیلاری کلینتون در انتخابات میشیگان ذکر یکی دو نکته ضروری است:
۱- ایالت میشیگان بدون اجازه از حزب دموکرات تاریخ انتخابات مقدماتی خود را جلو کشید و روی همین اصل هم کمیته ملی حزب دموکرات اعلام کرد بعلت سرپیچی میشیگان از دستور العمل این حزب نمایندگان این ایالت در رقابتهای مقدماتی تراز نخواهند شد. همین حالت برای فلوریدا هم اتفاق افتاد. بنابراین پیروزی کلینتون در این ایالت و همینطور پیروزی هر کدام از نامزدهای حزب دموکرات در فلوریدا تشریفاتی است و اثری بر روی رقابتهای مقدماتی نمی گذارد.
۲- بعد از این که حزب دموکرات تصمیم به تنبیه ایالت میشیگان گرفت اکثر نامزدهای حزب خود را از رقابت در این ایالت کنار کشیدند ولی هیلاری کلینتون و کریس داد تصمیم گرفتند تا نامشان را بر روی برگه رأی باقی نگه دارند. در نهایت هیلاری کلینتون در انتخابات میشیگان 55٪ آرا را در مقابل 40٪ آرا «بی طرف» کسب کرد و اول شد، گرچه بسیاری از کارشناسان همین نتیجه را هم ضعیف می دانند. اما آنالیز این نتیجه به نظر من صحیح نیست چون به احتمال فراوان بسیاری از رأی دهندگان دموکرات بخصوص طرفداران کلینتون با توجه به تشریفاتی بودن انتخابات اصلا در آن شرکت نکردند.
در حال حاضر در شمارش نمایندگان تصاحب شده توسط نامزدهای حزب دموکرات هیلاری کلینتون با 187 نماینده پیشتاز است و باراک اوباما با 89 نماینده در رده دوم قرار دارد. بار دیگر یاد آوری می کنم که نامزد حزب دموکرات برای تصاحب نامزدی حزب نیاز به تصاحب 2025 نماینده دارد.
انتخابات بعدی حزب دموکرات روز شنبه درایالت نوادا با 33 نماینده و و یک هفته پس از آن در ایالت کارولینای جنوبی با 54 نماینده برگزار می شود. با توجه به این که باراک اوباما از حمایت بزرگترین اتحادیه کارگری نوادا برخوردار است و در کارولینای جنوبی هم ۵۰ درصد رأی دهندگان سیاه پوست هستند به نظر می آید شانس او در هر دو ایالت از کلینتون بیشتر است. اما فراموش نکنید که نتیجه رقابتهای مقدماتی حزب دموکرات بصورت نسبی (proportional) تعیین می شود، یعنی این که برنده یکباره تمام نماینده ها را به خود اختصاص نمی دهد، بلکه به میزان هر درصد رأی ای که به او تعلق گرفته همان درصد نماینده نیز به او تعلق می گیرد.
۱۳۸۶ دی ۲۶, چهارشنبه
پیروزی میت رامنی و بازگشت نامزدهای جمهوریخواه به خانه اول
--
خشایار خیرخواه - تورنتو
با شکست جان مک کین و پیروزی میت رامنی در انتخابات امشب در میشیگان رقابت بین نامزدهای حزب جمهوریخواه پیچیده تر شد. تا بحال چهار انتخابات مقدماتی برای تعیین نامزد حزب جمهوریخواه بر گذار شده که در سه رقابت اصلی آن در آیوا، نیو همپشایر و میشیگان سه نامزد مختلف به پیروزی رسیده اند. با توجه به پیروزی رامنی در انتخابات امشب:
۱- به نظر جولیانی باید از نتیجه رأی گیری امشب بسیار خوشحال باشد، چه را که فعلا پیشتازی در حزب جمهوریخواه وجود ندارد. اما نکته قابل توجه راجع به جولیانی این است که او امشب--بواسطه عدم کمپین در میشیگان-- به شکل تحقیر آمیزی حتی از ران پال هم کمتر رأی آورد. باید دید این مسأله از لحاظ روانی چه اثری بر عملکرد او در فلوریدا خواهد گذاشت.
۲- با توجه به نتایج امشب شاید بتوان نتیجه گرفت که وضعیت بد اقتصادی میشیگان و نقطه ضعف جان مک کین در زمینه اقتصاد که در عوض نقطه قوت رامنی به شمار می اید در شکست او تأثیر فراوان داشته است. علاوه بر این، جان مک کین ظاهرا هنوز در بین جمهوریخواههای سنتی مشکل دارد. او تا بحال ( و حتی همین امشب) بیشترین رأی را از بین رأی دهندگان مستقل کسب کرده است. با این شکست سنگین دو سوال مهم در رابطه با او پیش می آید: آیا او بالاخره خواهد توانست رأی دهندگان سنتی حزب جمهوریخواه را به سمت خود بکشاند؟ سوال دوم این است که آیا شکست مک کین اثر روانی منفی بر کمپین او در کارولینای جنوبی خواهد داشت؟
با توجه به وضعیت پیش آمده شاید تکلیف نامزد جمهوریخواه حتی در روز Super Duper Tuesday (سه شنبه بزرگ) نیز روشن نگردد. ولی اگر مک کین در کارولینای جنوبی که ایالتی نظامی است با تکیه بر سابقه قابل توجه خود در امور نظامی و امنیت ملی از سد هاکبی و طرفداران مذهبی او بگذرد و با استفاده از نیروی روانی این پیروزی (momentum) بتواند از سد جولیانی و رامنی احیا شده در فلوریدا نیز عبور کند آنوقت دوباره به شانس اول نامزدی حزب جمهوریخواه بدل می گردد. البته فعلا مسأله بردن برای جمع آوری بیشترین تعداد نماینده (delegates) ظاهرا از بردن برای ایجاد نیروی روانی (momentum) در هر دو کمپ دموکرات و جمهوریخواه مهمتر شده است.
مناظره دموکراتها هم امشب در لاس وگاس انجام شد و بسیار بی مزه و بی خاصیت از آب در آمد. با توجه به درگیری لفظی شدید دو کمپ کلینتون و اوباما بر سر مسأله "نژاد" (race) که هفته پیش آغاز شد و دیروز با سخنان باب جانسون مدیر شبکه BET و یکی از طرفداران سیاهپوست هیلاری بر ضد اوباما به اوج خود رسید تمام هدف این مناظره ظاهرا این بود که آتش این مساله را تا حدودی (اگر نه کاملا) بخواباند، در نتیجه بیشتر لحظات این مناظره به تعارف گذشت تا حدی که صدای بسیاری از بیننده ها هم در آمد. اما بهر هال دو نکته را لازم می دانم بعد از دیدن این مناظره در اینجا ذکر کنم:
۱- دانش کلینتون درباره مسائل مهم نظیر مشکلات فعلی مسکن در آمریکا، انرژی و اقتصاد مثال زدنی است. او در این زمینه ها امشب یک سر و گردن از اوباما و ادواردز بالاتر نشان داد.(هر چند که نظرات او در زمینه عراق مانند نظرات دیگر دموکراتها در این زمینه کاملا کوته بینانه است.)
۲-از سوی دیگر اوباما منشی گیراتر آمیخته با حس شوخ طبعی خاصی دارد که در هیلاری کلینتون و جان ادواردز آن را نمی توان یافت.
با توجه به همین دو نکته گمان من این است که انتخاب رأی دهندگان بین دانش و تجربه هیلاری کلینتون (substance) و کاراکتر الهام بخش اوباما (style) پیروز حزب دموکرات را درنهایت تعیین خواهد کرد.
تا قبل از انتخابات روز شنبه دموکراتها در نوادا و جمهوریخواهها در کارولینای جنوبی بیشتر به بررسی نتایج امشب خواهم پرداخت و مطلبی هم راجع به چگونگی تعیین نماینده delegates ایالتها برای کنوانسیون حزب جمهوریخواه خواهم نوشت.
۱۳۸۶ دی ۲۳, یکشنبه
موقعیت نامزدهای جمهوریخواه در آستانه انتخابات روز سه شنبه
--
خشایار خیرخواه - تورنتو
کارزار بعدی انتخابات مقدماتی ایالات متحده ایالت میشیگان است که رأی گیری در آن برای دست آوردن نمایندگان delegates جمهوریخواه روز سه شنبه انجام خواهد شد. (حزب دموکرات در میشیگان انتخاباتی ندارد، هر چند اسم کلینتون بر روی برگه های رأی خواهد بود.)
میشیگان هشتمین ایالت بزرگ آمریکاست ولی از لحاظ اقتصادی وضعیت بسیار نامناسبی دارد. این ایالت با 7.4 درصد بزرگترین نرخ بیکاری را در آمریکا دارد و جمعیت آن مرتب رو به کاهش است. بر اساس گزارشی از رویترز اقتصاد دانان دانشگاه میشیگان پیش بینی کرده اند که علاوه بر 400,000 شغلی که از سال 2000 تا بحال در این ایالت از بین رفته است 51,000 شغل دیگر هم امسال از بین خواهد رفت. به همین دلیل است که سه چهارم مردم این ایالت اقتصاد را نگرانی اصلی خود قلمداد می کنند.
حال ببینیم وضعیت نامزدهای حزب جمهوریخواه در آستانه انتخابات روز سه شنبه چه گونه است و نتیجه آن چه تأثیری بر انتخابات پیش رو دارد:
میت رامنی: انتخابات روز سه شنبه برای رامنی تقریبا حکم مرگ و زندگی را دارد. پدر او جرج رامنی در دو دهه پنجاه و شصت فرماندار این ایالت بوده و خود او در همین ایالت بدنیا آمده است. رامنی در دو انتخابات مهم از سه انتخابات مقدماتی قبلی دوم شده و بقول خود مدال نقره گرفته است.( او رئیس بازیهای المپیک زمستانی 2002 در سالت لیک سیتی بود که در اداره کردن آن پس ار بحران اولیه ای که در رابطه با این بازیها بوجود آمده بود بسیار موفق عمل کرد و بعد از آنهم فرماندار ایالت ماساچوست شد) او باید انتخابات میشیگان را ببرد تا همچنان شانسی برای نامزدی حزب جمهوریخواه داشته باشد. خبر خوب برای او این است که نظر سنجی هایی که امروز یکشنبه منتشر شده اند نشان می دهند او از مک کین پیش است. مشکل رامنی بطور کل این است که او شخصیت دوست داشتنی چه در بین سیاستمداران جمهوریخواه و چه رأی دهندگان این حزب ندارد. علاوه بر این، رامنی در مواردی نظیر مسأله سقط جنین که در بین جمهوریخواهان موضوع بسیار مهمی است مواضع خود را عوض کرده است که همین امر-- با توجه به این که او یک مسیحی مورمون است --تا حدودی برای او دردسر ساز شده است. البته رامنی بعنوان یک میلیونر توان این را دارد که تا سر حد ممکن برای تبلیغات خود پول خرج کند و تا آخرین لحظات در رقابت باقی بماند. انتخابات سه شنبه برای هیچ کس به اندازه او مهم نیست.
جان مک کین: نامزد 71 ساله و مورد علاقه من در بین تمام نامزدهای حاضر در هر دو حزب نیز باید در انتخابات میشیگان و بعد از آن در کارولینای جنوبی پیروز شود تا بعنوان پیشتاز حزب جمهوریخواه قدم به روز Super Tuesday (سه شنبه بزرگ) بگذارد. بر خلاف رامنی، مک کین مورد احترام تمامی نامزدهای جمهوریخواه و اکثر طرفداران این حزب و حتی بسیاری از طرفداران حزب دموکرات است. جان مک کین یک قهرمان واقعی است. استخوانهای او در مدت پنج سال و نیم شکنجه چنان در زندانهای ویتنام شمالی خرد شده اند که او اکنون حتی نمی تواند دستهایش را از شانه به بالا بلند کند. هنگامی که در اوائل زندانی شدنش حکومت ویتنام شمالی در یک حرکت تبلیغاتی به دلیل شهرت پدر او در ارتش آمریکا خواست که او را آزاد کند او زیر بار نرفت و خواستار این شد که اول سربازانی که پیش از او اسیر شده اند آزاد شوند. همانطور که پیشتر نیز اشاره کردم پسر او اکنون در عراق مشغول خدمت است. مشکل مک کین در حال حاضر دو چیز است: یک، مسئله مهاجرت. لایحه پیشنهادی او مبنی بر بخشیده شدن دوازده میلیون مهاجر غیر قانونی که در بین جمهوریخواهها بسیار ناخوشایند است تابستان گذشته کمپین او را تا آستانه سقوط پیش برد. مسئله دوم سن اوست که می تواند در انتخابات سراسری برای او بخصوص در مقابل اوباما دردسر ساز شود. مک کین در سال 2000 میشیگان را از بوش برد اما این بار مقابل رامنی کار بسیار دشواری پیش رو دارد. خبر خوب امروز برای او این است که مهمترین روزنامه کارولینای جنوبی که او در آن 8 سال پیش مقابل بوش شکست خورد این بار از او حمایت کرده است.
مایک هاکبی: فرماندار ایالت آرکانسا و کشیش سابق تا اوائل ماه نوامبر اصلا در رسانه ها بعنوان نامزد جدی تلقی نمی شد. او که به مانند اوباما سخنور بسیار ماهری است با تکیه بر رأی اونجلیستها( قشر بسیار مذهبی جمهوریخواهان) خود را ابتدا به صدر جدول نظر سنجی ها در ایالت آیوا رساند و سپس با نیرو و تبلیغات حاصل از آن در نهایت در آیوا به پیروزی دست پیدا کرد. هاکبی با وجود این پیروزی در نیوهمشایر سوم شد و اکنون هم در میشیگان شانس جدی برای پیروزی ندارد. امید او به پیروزی در کارولینای جنوبی است که به مانند آیوا رأی دهندگان مذهبی فراوان دارد. ولی حتی پیروزی او در کارولینای جنوبی نیز به احتمال فراوان راه او را برای پیروزیهای بیشتر در Super Tuesday هموار نخواهد کرد. او در حال حاضر در مناظره ها به مک کین احترام فراوان می گذارد و گمان من این است که می خواهد در را برای معاونت ریاست جمهوری جان مک کین باز نگه دارد.
رودی جولیانی: شهردار سابق نیویورک که بواسطه کارهای مفیدش در اداره شهری مثل نیویورک که خود مانند یک کشور می ماند و همینطور تلاش او برای اداره امور نیویورک بحران زده بعد از فاجعه یازده سپتامبر در آن مقطع یک قهرمان لقب گرفت. اما جدا از اینکه بسیاری از مواضع جولیانی مورد قبول هسته اصلی حزب جمهوریخواه نیست او استراتژی بسیار عجیبی را در رقابتهای مقدماتی اتخاذ کرده است. جولیانی ازتمامی پنج رقابت اول کنار کشیده و منتظر است تا رقابتها 29 ژانویه به فلوریدا برسد ودر آنجا او مثل یک ببر گرسنه به وسط میدان بپرد و با پیروزی در فلوریدا (که از مجموع تمامی پنج ایالت قبل از آن نماینده delegate بیشتر دارد) شروع کند به بردن ایالتهای دیگر از جمله بسیاری از 22 ایالت Super Tuesday . البته جولیانی می دانست که او در ایالتهای مذهبی و یا محافظه کاری نظیر آیوا و یا کارولینای جنوبی شانسی ندارد، اما استراتژی او هم با ریسکهای فراوان همراه است. بدترین حالت برای او این است که مک کین هر دو ایالت بعدی را ببرد و پیشتاز بلا منازع حزب خود شود. مک کین همین الان هم در نظر سنجی های فلوریدا در یک قدمی او قرار دارد. بهترین جالت هم این است که رامنی انتخابات سه شنبه را ببرد و کمی از تهدید مک کین برای او کاسته شود.
فرد تامپسون: کمپین سناتور اهل تنسی و در این چند سال گذشته هنرپیشه تلویزیون در بین تمامی نامزدهای جدی حزب جمهوریخواه ضعیف ترین بوده است. در نحوه رفتار و گفتار تامپسون نوعی بی تفاوتی و بی حوصلگی دیده می شود که با توجه به این که او هنگامی وارد میدان شد که بقیه نامزدها مدتها قبل از آن پرسنل و متحدین خود را جذب کرده بودند و مشغول جمع آوری پول لازم برای یک کمپین طولانی مدت بودند، تقریبا او را از گردونه خارج کرده است. او فعلا همه امیدش را به کارولینای جنوبی و پیروزی بر هاکبی و مک کین یا دوم شدن در آنجا بسته است، چرا که او هم مانند هاکبی طرفداران مذهبی زیاد دارد.
ران پال هم که دیگر گمان نمی کنم نیاز به آنالیز داشته باشد. فقط تصور کنید او رئیس جمهور آمریکا و جرج گالوی نخست وزیر انگلستان شوند تا ببینید چه دنیای زیبایی خواهیم داشت!
برای دموکراتها چه طرفداران کلینتون و چه اوباما مسلما پیروزی رامنی روز سه شنبه خبر خوبی خواهد بود، چه را که به ضعیف تر شدن مک کین خواهد انجامید. در مورد نظر سنجی ها این نکته را فراموش نکنید که بسیاری از معتبرترین آنها معمولا درست از آب در می آید اما به هر حال همانطور که پیروزی کلینتون نشان داد در شرایط خاص خیلی نمی توان بر اساس آنها به تحلیل دقیق رسید. بنابر این باید تا سه شنبه شب منتظر ماند. در مورد مواضع جمهوریخواهها در رابطه با مسائل مختلف از جمله ایران هم می توانید اینجا را ببینید. این ویدیو هم جالب است که در آن فرد تامپسون در مورد حمله احتمالی ایران به ناوگان آمریکا واکنش نشان می دهد و می گوید حمله کنندگان ایرانی را پیش باکره های بهشتی خواهد فرستاد که ایرانیان اشتیاق دیدارشان را دارند. قضاوتش با شما.
۱۳۸۶ دی ۲۲, شنبه
--
فردا حتما راجع به نامزدهای حزب جمهوریخواه و انتخابات مهم آنها در روز سه شنبه درایالت میشیگان خواهم نوشت. سه شنبه یک مناظره بسیار مهم هم بین سه نامزد حزب دموکرات خواهد بود در لاس وگاس نوادا از ساعت شش تا هشت شب (نه تا یازده شب بوقت ما در ساحل شرقی) در شبکه MSNBC. در مورد MSNBC این رو هم بگم که نگاه کردنش با وجود کسانی نظیر Keith Olbermann و Chris Matthews عذاب مطلق است، ولی خوب این مناظره هست و ربطی به آنها ندارد. امشب مسابقه فوتبال (آمریکایی) Patriots و Jacksonville نگذاشت به نوشتن برسم ولی درعوض Patriots خوشبختانه مثل 17 بازی قبل با بازی محشر Tom Brady برد و ثابت کرد Super Bowl امسال مال اونهاست. پس تا فردا بعد از تاک شوهای سیاسی صبح.
پ.ن: سفر جرج بوش به خاورمیانه، رویارویی رزمناوهای آمریکایی با قایقهای ایران و اخبار پاکستان هم مسائل بسیار مهمی هستند که متأسفانه بعلت حجم وحشتناک اخبار و تحلیل در رابطه با انتخابات مقدماتی آمریکا نمی دانم فرصت خواهم کرد راجع آنها بنویسم یا نه. اگر شد حتما این کار را هم خواهم کرد.
۱۳۸۶ دی ۲۱, جمعه
انتخابات مقدماتی آمریکا در اتاق خبر
--
دوستان عزیز نظر به استقبال خوب امت همیشه در صحنه و علاقه شدید خودم به انتخابات آمریکا که همیشه برایم بسیار جذاب و لذت بخش بوده و امیدوارم بتوانم روزی آن را از نزدیک تعقیب و گزارش کنم، تصمیم گرفته ام تا روز سه شنبه 5 ماه فوریه، یعنی یوم الله Super Duper Day (سه شنبه بزرگ) که رأی دهندگان ۲۲ ایالت همزمان به پای صندوقهای رأی می روند تا بار دیگر اراده خود را به جهانیان ثابت کرده و مشت محکمی به دهان یاوه گویان و دشمنان دموکراسی آمریکا بکوبند، اهم آنچه را که در این زمینه می خوانم و می بینم را بصورت مرتب در اینجا با شما در میان بگذارم. راستش نمی دانم چند وبلاگ ایرانی بصورت جداگانه و روزانه انتخابات مقدماتی آمریکا را دنبال می کنند و یا اصلا به آن اهمیتی می دهند ، ولی به هر حال فکر می کنم برای آنهایی که دوست دارند کمی دقیق تر قضیه را دنبال کنند دنبال کردن پوشش خبری-تحلیلی من خالی از لطف نباشد. برای من همیشه انتخابات آمریکا-- که از دید من در دنیا بی نظیر است-- از ابتدا تا انتها، چه از لحاظ فنی (سیاسی) و چه خبری واقعا مثل یک دوره کامل دانشگاهی می ماند که از آن کلی می آموزم. از رفتار نامزدها و مناظره هایشان گرفته تا واکنش مردم و رسانه ها. همین انتخابات چند روز پیش نیوهمشایر از بابت همین فاکتورها و هیجان فوق العاده ای که در بین رأی دهندگان و رسانه ها ایجاد کرده بود واقعا بی نظیر بود.
در ضمن این تصویری را هم که در بالای هر عنوان مطالب من درباره انتخابات می بینید از مجله Reader's Digest برداشته ام و در هر پست مربوط به انتخابات مقدماتی استفاده خواهم کرد تا نوشته های مربوط به انتخابات آمریکا را از بقیه پستهای دیگر متمایز کند. اگر بضاعت مالی اجازه می داد و دغدغه های کاری نبود، مطمئن باشید یک کوله پشتی بر می داشتم و با یک لپ تاپ تمام این رقابت را ایالت به ایالت از نزدیک دنبال می کردم و اینجا مشاهدات عینی خودم را گزارش می کردم، کاری که الان بسیاری از سیتیزن جورنالیست ها (citizen journalist) دارند انجام می دهند.
فعلا برای شروع این کلیپ را ببینید که در آن یکی از حضار در سخنرانی که هیلاری کلینتون امروز در لس آنجلس راجع به برنامه جدید اقتصادیش داشت دور از چشم بیل کلینتون به او پیشنهاد ازدواج می دهد تا بعد برسیم به مسائل مهمتر. واکنش هیلاری هم دیدنی است. این را هم بگویم که URL ویدیوهای ABC News مرتب با افزوده شدن کلیپهای جدید عوض می شود. اگر احیانا در لینکی که من دادم ویدیو عوض شده بود در همان صفحه نگاهی به ویدیوهای دیگر بیاندازید حتما ویدیو مورد نظر را پیدا می کنید. البته سعی می کنم تا حد ممکن به YouTube لینک بدهم که این مشکل پیش نیاید.
اگر دوست داشتید به کسان دیگری هم که به این رویداد علاقه مند هستند و یا آن را دنبال می کنند و دوست دارند در مورد آن بحث کنند اطلاع دهید که یک سری به اینجا بزنند و حرارت مطالب را با نظراتشان بالا ببرند. در ضمن اگر زمینه همین پست من پیشنهاد خاصی دارید لطف بفرمایید همینجا کامنت بگذارید.
۱۳۸۶ دی ۱۹, چهارشنبه
شاهکار هیلاری کلینتون در نیوهمپشایر
--
خشایار خیرخواه - تورنتو
هیلاری کلینتون دیشب در نیوهمپشایر به پیروزی ای دست پیدا کرد که با توجه به شکست پیشتر او در آیوا و موج تبلیغاتی که بعد از آن در حمایت از باراک اوباما به راه افتاده بود دست کمی از معجزه نداشت. تقریبا در تمامی نظر سنجی ها اوباما با اختلافی فاحش از کلینتون پیش بود و هیچ کس، از جمله خود خانم کلینتون و تیمش، گمان نمی کرد که او بتواند حتی با اختلاف کم به اوباما ببازد، چه برسد که پیروز از میدان خارج شود. اکنون سوال اصلی در بین تمامی کارشناسان انتخابات آمریکا این است که به یکباره چه شد که تمامی نظر سنجی ها و پیش بینی ها به این طرز مضحک غلط از آب در آمد؟ در پاسخ به این سوال دلایل زیر را می توان بطور قطع دخیل دانست:
۱- در تاریخ انتخابات آمریکا لحظاتی وجود دارند که سرنوشت آن قسمت از انتخابات و یا کل آن را عوض کرده اند. اگر هیلاری کلینتون بتواند اوباما را شکست دهد و در نهایت در انتخابات 8 نوامبر رئیس جمهور آمریکا شود، تاریخ نویسان انتخاباتی آمریکا از بغض او و اشکهایی که در چشمان او روز دوشنبه در پاسخ به سوال یک رأی دهنده جمع شد بعنوان لحظه ای یاد خواهند کرد که سرنوشت این انتخابات را بطور کل عوض کرد.
۲- احساساتی شدن خانم کلینتون که در نیمه دوم روز دوشنبه بطور مرتب از شبکه های خبری آمریکا پخش شد (و همینطور واکنش دخترانه وغیر منتظره او به سوالی در مناظره شنبه شب که با واکنش خشک اوباما همراه شد) وجهی گرم و انسانی از کاراکتر خانم کلینتون را که تا بحال در انظار عمومی مشاهده نشده بود به همگان نشان داد و بخصوص همدردی بسیاری از زنان را--که خود در زندگی کاریشان شرایطی مشابه را تجربه کرده اند-- بر انگیخت. تقریبا تمامی کارشناسان و تحلیلگران در حال حاضر بر این عقیده هستند که این اتفاق ورق را برای او در بین رأی دهندگان زن که اکثریتشان در آیوا به اوباما رأی داده بودند و همینطور رأی دهندگانی که تا صبح روز انتخابات تصمیم نهایی خود را نگرفته بودند برگرداند و اکثریت آنها را اینبار از آن خانم کلینتون کرد. با توجه به اینکه زنان 57 درصد رأی دهندگان نیوهمپشایر را تشکیل می دادند شکی نیست که رآی آنها نقش اساسی را در پیروزی خانم کلینتون ایفا کرد.
۳-اتفاق روز دوشنبه با وجود اهمیت بسیار نباید مانع از بررسی عوامل دیگر پیروزی چشمگیر خانم کلینتون شود. دیشب در سخنرانی پیروزی خود او به مردم نیوهمشایر گفت که به آنها گوش فرا داده و در این بین صدای خود را پیدا کرده است. هیلاری پس از شکست سنگین پنجشنبه در آیوا تا حدود زیادی شیوه انتخاباتی خود را تغییر داد و ارتباط مستقیم خود را با مردم از طریق جلسات پرسش و پاسخ بیشتر کرد. او از این طریق و با تکیه بر تأکیدش بر روی تجربه و سابقه خود و بی محتوا بودن وعده های اوباما توانست علاوه بر زنان، رأی دهندگان سنتی حزب دموکرات ( که شامل رأی دهدندگان متعلق به اتحادیه ها، چهل سال به بالا، با در آمد زیر 50,000 دلار در سال و یا وضعیت متوسط اقتصادی و کسانی که سالهاست بطور رسمی به نامزدهای حزب دموکرات رأی می دهند می شود) را به سمت خود جلب کند و آنها را به پای صندوقهای رأی بیاورد.
۴- در طرف مقابل باراک اوباما اکثریت رأی دهندگان مستقل، با در آمد بالای 50,000 دلار در سال، جوانان دانشگاهی و بخصوص کسانی که برخلاف رأی دهندگان هیلاری کلینتون برای اولین بار رأی می دادند را از آن خود کرد. با این وجود اوباما از دو ناحیه ضربه سختی خورد: اول اینکه او اینبار اکثریت زنان را از دست داد و دوم، رأی دهندگان مستقل که سهم قابل ملاحظه ای در پیروزی او در آیوا داشتند اینبار با این تفکر که نامزد مورد حمایتشان در حزب دموکرات با اختلاف فراوان از حریف خود پیش است به کمک جان مک کین شتافتند که در مقابل میت رامنی در شرایط سخت تری به سر می برد. در حقیقت نظر سنجی های دو روز آخر کار دست اوباما داد.
با این پیروزی بزرگ هیلاری کلینتون تبدیل به اولین زنی در ایالات متحده آمریکا گردید که ایالتی را در انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری از آن خود می کند.او بار دیگر به همگان ثابت کرد چرا نمی توان و نباید پشتکار و نبوغ سیاسی او و شوهرش را حتی در سخت ترین لحظات دست کم گرفت. با این حال او و اوباما حال باید تا روز ۵ فوریه، که به روز سه شنبه بزرگ Super Duper Tuesday معروف است و احتمالا در آنروز برنده نهایی مشخص خواهد گردید، در 26 ایالت دیگر به جدال بپردازند ، اگر چه پروسه کامل انتخابات مقدماتی تا روز 7 ژوئن ادامه پیدا خواهد کرد (برای اطلاعات کامل بروید اینجا). بر اساس قوانین حزب دموکرات کسی که بتواند اکثریت 4,040 نماینده دموکرات تمامی ایالات را به خود اختصاص دهد نامزد این حزب خواهد شد. آیا هیلاری با توجه به درسهایی که از آیوا و نیوهمشایر آموخته می تواند در نهایت مقابل جنبشی که اوباما پدید آورده است بایستد و آنچه را که شوهرش پریروز یک خیال پردازی بزرگ نامید از اذهان عمومی بزداید؟
نکات قابل توجه:
- ویدیو: بیل کلینتون پس ار پیروزی هیلاری احساساتی می شود.
- ویدیو: زنی که با سوال خود از هیلاری احساسات او را بر انگیخت و به عقیده بسیاری از کارشناسان باعث شد سرنوشت انتخابات مهم دیروز به ضرر اوباما تغییر کند خود به اوباما رأی داد.
۱۳۸۶ دی ۱۵, شنبه
چرا کلینتون را به اوباما ترجیح می دهم
--
در همین ابتدای مطلب برای روشن شدن جهت گیری من در رابطه با انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری ایالات متحده بگویم انتخاب اول من در بین همه نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا سناتور جمهوریخواه جان مک کین است، اما خوب اگر قرار باشد رئیس جمهور آینده آمریکا دموکرات باشد، آنوقت هیلاری کلینتون را به بقیه دموکراتها ترجیح می دهم.
ولی همانطور که می دانید هیلاری کلینتون روز پنجشنبه انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری آمریکا را در ایالت Iowa به باراک اوباما باخت و اولین نظر سنجی پس از روز انتخابات Iowa هم نشان می دهد او در ایالت New Hampshire فعلا با اختلاف 10 درصد از اوباما عقب تر است.
هیلاری کلینتون بیشتر از این که اسیر اشتباهات خود و تیم انتخاباتیش شده باشد گرفتار جو سیاسی پر التهاب فعلی آمریکا گردیده است. تمامی فعالیتها و شعارهای انتخاباتی کلینتون حول محور"تجربه و منطق" دور می زند. او قبلا ۸ سال از نزدیک شاهد دوران ریاست جمهوری شوهرش بوده و با مشکلات و واقعیات واشینگتن، مقام ریاست جمهوری آمریکا و نظام جهانی به خوبی آشنا است و به همین خاطر وعده و وعید بیهوده نمی دهد و با زبان پوپولیستی با مردم سخن نمی گوید، بلکه مرتب از مردم می خواهد با در نظر گرفتن سوابق و آشنایی نزدیک او با مشکلات موجود به یک انتخاب منطقی و بدون ریسک دست زده و او را انتخاب کنند.
اما به نظر می آید زمان زمان او نیست چون حداقل در گام اول این شعار انتخاباتی مورد نظر او مورد اقبال مردم Iowa (که البته بافتش با بسیاری از دیگر ایالتهای مهم آمریکا بسیار متفاوت است) قرار نگرفت. در حال حاضر این باراک اوباماست که با مردم بر خلاف کلینتون احساسی تر و پر حرارت تر ارتباط بر قرار می کند و در سخنرانیهایش به مردم آمریکا می گوید آمده است تا "دنیا را عوض کند:"
.Are you fired up? Are you ready to go? Let's go change the world
سخنرانیهای اوباما بعضی اوقات چنان احساسی و پر شور و هیجان هستند که بسیاری بعد از سخنرانیهای او به گریه می افتند، امری که در دنیای سیاست در جهان غرب اتفاقی کاملا نادر است.
من برای اوباما احترام فراوان قائلم، اما او به مردم بیشتر آنچه را که می خواهند بشنوند می گوید، نه آنچه را که باید بشنوند. اوباما اقبال کنونی اش را مدیون امیدهای غیر واقعگرایانه ای که به مردم می دهد* و همینطور مواضع ضد نظام حاکم (anti-Establishment) خود است که به علت مخالفت بسیاری از طرفداران حزب دموکرات و رأی دهندگان مستقل، با سیاستهای دولت فعلی، بخصوص جوانان زیر 30 سال که بیشتر تحت تأثیر شر وشور جوانی خود هستند تا منطق سیاسی، با استقبال گرم آنان مواجه شده است.
هنگامی که اوباما از"تغییر" سخن می گوید مشخص نیست که منظور او بطور دقیق چیست، چرا که " تغییر" کلمه مبهمی است و در یک کمپین انتخاباتی بعنوان یک شعار برای افراد مختلف معانی مختلفی دارد. آیا او واقعا قرار است یک تنه به جنگ نظام حاکم رود و بی اعتنا به دیگر بازیگران صحنه سیاسی جهان و آمریکا به گفته خود دنیا را عوض کند؟ آیا واقعا امکان چنین کاری وجود دارد؟ به نظر من "تغییر" به معنای واقعی آن را فقط در مواضع ران پال از حزب جمهوریخواه و دنیس کوسنیچ از حزب دموکرات می توان یافت و جالب اینکه هر دو آنها به همین دلیل که مواضعشان مبتنی بر تغییرات جدی و در عین حال غیر عملی در بسیاری از سیاستهای داخلی و خارجی ایالات متحده است با بی اعتنایی عموم مواجه شده اند. البته در مورد هیلاری کلینتون این نکته را هم باید در نظر داشت که او در بین بسیاری از رأی دهندگان مستقل فردی وابسته به The Establishment تلقی می شود و همین مسأله اکنون برایش تبدیل به یک نقطه منفی شده است.
در حال حاضر، در کارزار پر هیجان انتخاباتی ایالات متحده، هیلاری کلینتون در میان نامزدهای حزب دموکرات و جان مک کین در بین نامزدهای حزب جمهوریخواه تنها کسانی هستند که با منطق سخن می گویند و سوار بر موج احساسات نشده اند(مک کین از ابتدا تنها کسی بود که راه حل مشکلات آمریکا در عراق را نه در بیرون کشیدن نیروهای آمریکا که در ازدیاد آنان می دانست. پسر او هم اکنون در عراق مشغول خدمت است.) با توجه به تجربه ای که این دو سناتور در برخورد با مشکلات و واقعیتهای جهان و آمریکا داشته اند هر دو آنها در مقایسه با دیگر نامزدها بهترین گزینه های موجود برای رهبری آینده آمریکا هستند، اما به نظر می رسد هر دو، بخصوص خانم کلینتون، با توجه به شرایط و جو موجود، برای تصاحب دفتر ریاست جمهوری (Oval Office) راه بسیار دشواری در پیش رو داشته باشند.
*حدود یکسال پیش در هافینگتون پست مقاله ای چاپ شد به قلم Tish Durkin روزنامه نگار مجلاتی نظیر the New York Observer و the Atlantic Monthly با عنوان آنچه درباره اوباما دوست ندارم، (What I hate about Obama). از دید من این مقاله به زیبایی هر چه تمامتر مشکل بی تجربگی و نگاه غیر واقعی اوباما به سیاست را در شرایط فعلی واشینگتن و جهان می شکافد. البته نمی دانم ترکین بعد از یک سال هنوز سر حرفش هست یا نه. ولی به هر حال اگر حوصله دارید و انتخابات را جدی تعقیب می کنید و یا می خواهید بدانید چرا من با وجود انرژی مثبتی که اوباما در بسیاری ایجاد می کند با نوع نگاه و تفکر او مخالفم و در بین دموکراتها هیلاری کلینتون را به او ترجیح می دهم حتما این مقاله را بخوانید.
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)