۱۳۸۷ فروردین ۲۳, جمعه
جنتلمن ایران جای تو نیست؛ از آنجا برو
--
افشین قطبی عزیز،
آنچه باعث شد برایت بنویسم همین لبخند تلخی است که بر چهره ات است. راستش از همان روز اول که متوجه شدم دستیار گاس هیدینگ و دیک ادوکات بوده ای و در کره و ایالات متحده و هلند همه جور امکانات برای کار کردنت مهیاست تعجب کردم وقتی شنیدم می خواهی تمام اینها را ول کنی و به ایران برگردی و به فوتبال ایران خدمت کنی. این لحظاتی را که تو امروز با این نگاه معصومانه شاهدش بودی من و بسیاری دیگر از ابتدا می دیدیم، چه را که از این لحظات در تاریخ فوتبال ایران و در مقیاسی فراتر در تاریخ سیاسی-اجتماعی ایران کم نبوده اند.
افشین جان خیلی ناراحتم ولی اول از همه از دست خودت. جنتلمن پیش خودت چه فکر کی کردی؟ در این 30 سال گذشته که نه تنها فوتبال که تمامی عرصه های این مملکت به تباهی کشیده شده شما در چه دنیایی سیر می کردی؟ آیا ندیدی چه بر سر ما آمده؟ ندیدی چه بر سر این مردم و زندگیشان از جمله ورزششان آمده؟ که به تو گفت انسانی با منش و شخصیت تو که کوچکترین تناسبی با نظام حاکم و فرهنگ و آداب و اخلاق ما ندارد می تواند در آن محیط موفق شود؟ از که اطلاعات گرفتی قبل از اینکه تصمیم بگیری در ایران کار کنی؟ آیا پرسیدی بر سر مربی پیش از تو مصطفی دنیزلی چه آمد؟ می دانی او هم در فینال توسط همین بازیکنان چهارتایی شد؟
افشین عزیز نشانه ها بر روی دیوار بودند و تو یا آنها را ندیدی یا تصمیم گرفتی که آنها را نبینی. تو باید عطای این مربیگری ای را که حداقل تو یک نفر--در آن محیط کثیف فوتبال ایران-- به آن محتاج نبودی مدتها پیش به لقایش می بخشیدی نه اینکه اجازه دهی بازیکنانت در غیاب تو جلسه تشکیل دهند و به مطبوعات راجع به تو حرفهای گنده تر از دهانشان بزنند.
افشین جان مقصر تویی. مقصر تو هستی که همه اینها را دیدی و هنوز به دنبال سرمربیگری تیم ملی ایران بودی. آیا در همین مدت کوتاه که در ایران بودی ندیدی مملکت امام زمان چگونه اداره می شود؟ ندیدی فرهنگ دزدی، لمپنیزم، کلاه برداری، چاپلوسی و زورگویی چطور از دفتر شخص اول مملکت تا خانه و محل کسب و کار مردم عادی جامعه را بمانند سرطان در نوردیده و دارد ایران عزیز را از درون نابود می کند؟ خودت اذعان نکردی که داری یواش یواش به دروغ گفتن عادت می کنی؟
جنتلمن ایران جای تو نیست. حداقل ایران فعلی جای تو نیست. ایران دنیای وارونه است. هر چه بیشتر بدانی و کاربلدتر باشی و انسان تر احتمال بدبختی و آوارگیت بیشتر است. ایران سرزمین نخبه کش است. ایران سرزمینی است که هر سال هزاران تن از توانمندترین نیروهایش را دسته دسته به غربت می فرستد. در ایران برای این که وزیر و وکیل شوی احتیاجی به تحصیلات دانشگاهی، سابقه و شعور سیاسی و مهمتر از همه رأی مردم نداری. فقط کافی است دستبوس نظام و آقا بالا سرش باشی. در ایران برای مربیگری تیم ملی احتیاجی به کار کردن با گاس هیدینگ نیست. کافی است تسبیح داشته باشی و ذکر بخوانی و چاپلوسی کنی.
افشین عزیز با همه اینها برای تو بخاطر شخصیت و دستاوردهایت احترام بسیار قائلم. برای همین قبل از این که بیشتر با آبرو و حیثیتت بازی کنند و تو را هم مانند هر انسان فرهیخته و کاربلدی در آن نظام و فرهنگ بر گرفته از آن به لجن بکشند بعنوان یک هموطن و طرفدار از تو خواهش می کنم آن فوتبال و آن محیط را به اهلش بسپاری و از آنجا بروی. مطمئن باش کره ای ها قدرت را بیشتر می دانند.
جنتلمن؛ تو به آن مملکت و فوتبالش تعلق نداری. از آنجا برو.
آنچه باعث شد برایت بنویسم همین لبخند تلخی است که بر چهره ات است. راستش از همان روز اول که متوجه شدم دستیار گاس هیدینگ و دیک ادوکات بوده ای و در کره و ایالات متحده و هلند همه جور امکانات برای کار کردنت مهیاست تعجب کردم وقتی شنیدم می خواهی تمام اینها را ول کنی و به ایران برگردی و به فوتبال ایران خدمت کنی. این لحظاتی را که تو امروز با این نگاه معصومانه شاهدش بودی من و بسیاری دیگر از ابتدا می دیدیم، چه را که از این لحظات در تاریخ فوتبال ایران و در مقیاسی فراتر در تاریخ سیاسی-اجتماعی ایران کم نبوده اند.
افشین جان خیلی ناراحتم ولی اول از همه از دست خودت. جنتلمن پیش خودت چه فکر کی کردی؟ در این 30 سال گذشته که نه تنها فوتبال که تمامی عرصه های این مملکت به تباهی کشیده شده شما در چه دنیایی سیر می کردی؟ آیا ندیدی چه بر سر ما آمده؟ ندیدی چه بر سر این مردم و زندگیشان از جمله ورزششان آمده؟ که به تو گفت انسانی با منش و شخصیت تو که کوچکترین تناسبی با نظام حاکم و فرهنگ و آداب و اخلاق ما ندارد می تواند در آن محیط موفق شود؟ از که اطلاعات گرفتی قبل از اینکه تصمیم بگیری در ایران کار کنی؟ آیا پرسیدی بر سر مربی پیش از تو مصطفی دنیزلی چه آمد؟ می دانی او هم در فینال توسط همین بازیکنان چهارتایی شد؟
افشین عزیز نشانه ها بر روی دیوار بودند و تو یا آنها را ندیدی یا تصمیم گرفتی که آنها را نبینی. تو باید عطای این مربیگری ای را که حداقل تو یک نفر--در آن محیط کثیف فوتبال ایران-- به آن محتاج نبودی مدتها پیش به لقایش می بخشیدی نه اینکه اجازه دهی بازیکنانت در غیاب تو جلسه تشکیل دهند و به مطبوعات راجع به تو حرفهای گنده تر از دهانشان بزنند.
افشین جان مقصر تویی. مقصر تو هستی که همه اینها را دیدی و هنوز به دنبال سرمربیگری تیم ملی ایران بودی. آیا در همین مدت کوتاه که در ایران بودی ندیدی مملکت امام زمان چگونه اداره می شود؟ ندیدی فرهنگ دزدی، لمپنیزم، کلاه برداری، چاپلوسی و زورگویی چطور از دفتر شخص اول مملکت تا خانه و محل کسب و کار مردم عادی جامعه را بمانند سرطان در نوردیده و دارد ایران عزیز را از درون نابود می کند؟ خودت اذعان نکردی که داری یواش یواش به دروغ گفتن عادت می کنی؟
جنتلمن ایران جای تو نیست. حداقل ایران فعلی جای تو نیست. ایران دنیای وارونه است. هر چه بیشتر بدانی و کاربلدتر باشی و انسان تر احتمال بدبختی و آوارگیت بیشتر است. ایران سرزمین نخبه کش است. ایران سرزمینی است که هر سال هزاران تن از توانمندترین نیروهایش را دسته دسته به غربت می فرستد. در ایران برای این که وزیر و وکیل شوی احتیاجی به تحصیلات دانشگاهی، سابقه و شعور سیاسی و مهمتر از همه رأی مردم نداری. فقط کافی است دستبوس نظام و آقا بالا سرش باشی. در ایران برای مربیگری تیم ملی احتیاجی به کار کردن با گاس هیدینگ نیست. کافی است تسبیح داشته باشی و ذکر بخوانی و چاپلوسی کنی.
افشین عزیز با همه اینها برای تو بخاطر شخصیت و دستاوردهایت احترام بسیار قائلم. برای همین قبل از این که بیشتر با آبرو و حیثیتت بازی کنند و تو را هم مانند هر انسان فرهیخته و کاربلدی در آن نظام و فرهنگ بر گرفته از آن به لجن بکشند بعنوان یک هموطن و طرفدار از تو خواهش می کنم آن فوتبال و آن محیط را به اهلش بسپاری و از آنجا بروی. مطمئن باش کره ای ها قدرت را بیشتر می دانند.
جنتلمن؛ تو به آن مملکت و فوتبالش تعلق نداری. از آنجا برو.
- عکس از وبلاگ یک پزشک
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
18 نظرات:
you brought tears to my eyes...Iran's is such a sad story...
خیلی جالب بود .
آفرین بر نویسنده با این احساس قشنگش .
I recommend you to have a look at the biography of those who you believe they have been the right people for Iran: AmirKabir- Saahabi,...
بسیار جالب بود. مشتری شدیم. به ما هم سر بزن.
لعنت به تمام روباه صفتان فوتبال و ورزش. باید از این نجابتها بیشتر نوشت تا فرق قطبی با کریمی و قلعه نوعی وامثالهم روشن شود
آخه تصبیح رو چه به فوتبال
تا انجا که یادم می اید از کودکی تا به امروز پرسپولیس را دوست داشتم و عاشقش بودم ولی خدا می داند که دیروز وقتی کم کاری عمدی بازیکنان این تیم را دیدم اشک در چشمانم جمع شد و بر هر ایرانیه خائنی لعنت فرستادم و دلم برای افشین قطبی بزرگ وعزیز سوخت
ما لیاقت نداریم http://blogearth.blogsky.com/?PostID=1491
روزی که برای اولین بار به ایران آمدی و من پای تلویزیون دیدمت به خودم گفتم نه نسیم هنوز هم بین این آدمای غریبه میشه یه آشنا پیدا کرد . میشه مردی از جنس شوالیه ها دید.. مردی از رنگ قدیم و دوباره عاشق این فوتبال نابود شده شد ولی نمی دونستم که بازیکنات این بلا رو سرت می یارن... خائن هایی مثل نیک بخت ! باز هم به همون نتیجه همیشگی رسیدم : اینجا ایران است و مردمش نمی تونن یکی مثل تورو تحمل کنن. حیف که نه تنها بازیکنان پرسپولیس بلکه همه مردم نگاه معصومانه تو و شخصیت و حرف زدن ساده تو که حاکی از کودک ساده و بی آلایش درون تو بود را درک نکردن.
خشایار عزیزم تو بهتر از هر کسی می دونی که وضع فوتبال ما چیه . متن تو منو به گریه انداخت.. گریه ای که بغضش از همون موقعی اومد تو گلوم که پرسپولیس گل اول رو خورد. امیدوارم افشین قطبی به جایی بره که قدرشو بدونن.
درود بر افشین قطبی عزیز و محبوب قلبها و آفرین به شما برای این متن بسیار زیبا که در دل خیلی از ماهاست. من هم مثل بعضی از دوستان اشک تو چشمهایم جمع شد. بعضی وقتها فکر می کنم به قول مرتضی اجمدی این مملکت نفرین شده است.
افشین جان خیلی دوستت داریم.
افسوس که او قلب شیر را دید اما چهره این روباه صفتان را خیر
Salam Khashayar,
Agha fekr konam un akse ke ali dai ba tasbih hast fto shopi bude ha.. rasesh man dorost yadam nist ama fekr konam bad az unke un akse dar umad khabar umad ke un tasbiho badan ba photoship to dasteh ali daii gozashtan hala age vaght shod ye barasi bokon.
Albateh khieli ham farghi tu asle ghaziyeh nemikoneh shayad..
مجید جان تصویر رو عوضش کردم به نوشته که جای شک و شبهه نباشه ولی اصل قضیه درسته چون می دونم تسبیح می گیره دستش. مرسی از تذکرت.
انتخاب تیتر و عکستان فوق العاده است.انشالله این نوشته به نحوی برسه به دست افشین امپراطور.
وقتي احتياجي به ما نيست و همه چيز در اين مملكت بدون وجود ما بطور خدايي انجام مي شود چه اجباري است كه زوركي بخواهيم كمك كنيم اينجا خواستار ترقي و شكوفايي نيست! ميريم جايي كه قدر ما را بدانند!!!!
You said it like it is dude. Keep up the good work.
Behzad
ma iraniha ghadr nashnas hastim. ghadre mafakheremoono nemidoonim.neveshte shoma kheili mano ghamgin kard na be khatere inke bad bood balke be khatere inke harchi goftid dorost bood.
ارسال یک نظر