۱۳۸۷ خرداد ۱, چهارشنبه
اوباما و ایران
--
برای دوستانی که نمی توانند این ویدیو را ببینید عرض کنم که در روز 18 ماه می در ایالت Oregan اوباما تهدید ایران را بسیار کوچک می شمارد و ادعا می کند چون قدرت نظامی ایران با قدرت نظامی ایالات متحده قابل مقایسه نیست ایران تهدیدی برای آمریکا به شمار نمی رود، ولی درست دو روز بعد در Montana ایران را تهدیدی بزرگ و جدی می خواند. جالبتر اینکه در مصاحبه با CNN در روز سه شنبه اوباما ادعا کرد او قصد ملاقات نه با احمدی نژاد که با قدرت اصلی تصمیم گیری در ایران (احتمالا آقا) را دارد (تصور کنید شرفیاب شدن باراک اوباما را به حضور مقام معظم رهبری و توصیه های دلسوزانه مقام عظمای ولایت به او). از روز سه شنبه به این طرف هم پشتیبانان و مشاوران او در رسانه های آمریکا همین حرف مسخره را مرتب تکرار می کنند. مشاور او سوزان رایس می گوید اوباما با فرد مناسب در رهبری ایران گفتگو خواهد کرد که این شخص الزاما احمدی نژاد نیست. بیل ریچاردسون هم می گوید حالا که گفته است ما قصد ملاقات با احمدی نژاد را داریم؟ در ایران می توان با ملاهای معتدل گفتگو کرد...
به دنیای پر از "تغییر" باراک اوباما خوش آمدید.
چیزی حدود 8 سال طول کشید تا جرج بوش و حامیانش در کنگره و رسانه ها متوجه شوند با چه کسانی در رهبری ایران طرف هستند (اینکه الان سیاست دولت بوش در رابطه با ایران وسط زمین و هوا مانده یک بحث دیگر است.) حالا سناتور باراک اوباما، مدعی جدی نامزدی حزب دموکرات، که تمام تجربه کاریش در دولت فدرال به دو سال نیز نمی رسد مدعی است راه مقابله با تهدید جمهوری اسلامی را یافته است. منتهای مراتب صحبتهای ضد و نقیض او در این زمینه نشان می دهند که او یا ظاهرا درک درستی از وضعیت ندارد یا بطور کل از مرحله پرت است:
برای دوستانی که نمی توانند این ویدیو را ببینید عرض کنم که در روز 18 ماه می در ایالت Oregan اوباما تهدید ایران را بسیار کوچک می شمارد و ادعا می کند چون قدرت نظامی ایران با قدرت نظامی ایالات متحده قابل مقایسه نیست ایران تهدیدی برای آمریکا به شمار نمی رود، ولی درست دو روز بعد در Montana ایران را تهدیدی بزرگ و جدی می خواند. جالبتر اینکه در مصاحبه با CNN در روز سه شنبه اوباما ادعا کرد او قصد ملاقات نه با احمدی نژاد که با قدرت اصلی تصمیم گیری در ایران (احتمالا آقا) را دارد (تصور کنید شرفیاب شدن باراک اوباما را به حضور مقام معظم رهبری و توصیه های دلسوزانه مقام عظمای ولایت به او). از روز سه شنبه به این طرف هم پشتیبانان و مشاوران او در رسانه های آمریکا همین حرف مسخره را مرتب تکرار می کنند. مشاور او سوزان رایس می گوید اوباما با فرد مناسب در رهبری ایران گفتگو خواهد کرد که این شخص الزاما احمدی نژاد نیست. بیل ریچاردسون هم می گوید حالا که گفته است ما قصد ملاقات با احمدی نژاد را داریم؟ در ایران می توان با ملاهای معتدل گفتگو کرد...
به دنیای پر از "تغییر" باراک اوباما خوش آمدید.
۱۳۸۷ اردیبهشت ۲۲, یکشنبه
درباره نتایج هفته گذشته در ایندیانا و کارولینای شمالی
--
The voting demographics:
White male: VA 28%, N.C. 27%
In Virginia, Obama won 93% of Black Men and 85% of Black Women
1- در ایندیانا درصد رأی دهندگان سیاهپوست از آن چیزی که انتظار می رفت (11 درصد) فراتر رفت و به حدود 17 درصد رسید. از این 17 درصد 90 درصد یه اوباما رأی دادند و همین امر باعث شد بر خلاف آنچه نظر سنجی ها پیش بینی می کردند هیلاری ایندیانا را فقط با اختلاف 2 درصد ببرد.
2- در کارولینای شمالی شمار رأی دهندگان سیاهپوست از 25 تا 30 درصد پیش بینی شده به چیزی نزدیک به 34 درصد رسید که از این 34 درصد 91 درصد به اوباما رأی دادند. همین امر باعث پیروزی دو رقمی اوباما در کارولینای شمالی شد.
3-بر خلاف گفته های بسیاری از کسانی که این روزها در رسانه های آمریکا نتایج انتخابات هفته پیش را شکستی بزرگ برای هیلاری می شمارند، هیلاری در ایندیانا و کارولینای شمالی نتایج بدی بدست نیاورد. او تا یک ماه قبل در ایندیانا از اوباما عقب بود و حتی بر اساس پیش بینی کمپ اوباما ایندیانا ایالتی بود که قرار بود اوباما در آن پیروز شود. در کارولینای شمالی نیز هیلاری یک ماه قبل بین 20 تا 25 درصد عقب بود و در فاصله پیروزی خود در پنسیلوانیا تا انتخابات هفته پیش توانست فاصله را (البته با کمک کشیش اوباما) به 14 درصد برساند.
4- پیروزی در کارولینای شمالی برای کلینتون غیر ممکن بود چرا که جمعیت عظیم رأی دهنده سیاه پوست این ایالت و رأی یک طرفه آنها به اوباما چنین امکانی را از او سلب می کرد. برای پیروزی در کارولینای شمالی هیلاری باید حداقل 70 درصد رأی سفید پوستها را از آن خود می کرد که این هم امری غیر ممکن بود چرا که بر خلاف اکثر سیاهان، به نظر می رسد بر اساس آمار، اولویت اول اغلب سفید پوستان نژاد و یا رنگ پوست نیست(هر چند که مسلما--بخصوص در ایالتهای جنوبی--سفید پوستانی وجود دارند که بر همین اساس رأی می دهند.) با این همه همانطور که پیشتر اشاره کردم هیلاری در مقایسه با ایالتهایی مانند ویرجینیا که از لحاظ جمعیتی آماری مشابه با کارولینای شمالی دارد بسیار بهتر عمل کرد:
The voting demographics:
White male: VA 28%, N.C. 27%
White female: VA 35%, N.C. 35%
Black Male: VA 13%, N.C. 13%
Black Female: VA 17%, N.C. 20%
In Virginia, Obama won 67% of White Men, in North Carolina 40%
In Virginia, Obama won 45% of White Women, in North Carolina 33%
In Virginia, Obama won 93% of Black Men and 85% of Black Women
In North Carolina, he won 91% of Black Men and Black Women
5-تنها ایرادی که من به استراتژی کلینتون قبل از انتخابات هفته گذشته دارم این است که چرا او با بزرگ کردن مسأله معافیت موقت از پرداخت مالیات بنزین gas tax holiday این موضوع را تبدیل به موضوع داغ مورد بحث رسانه ها کرد و خواسته یا ناخواسته باعث شد تا موضوع کشیش اوباما و جنجال تازه او در روزهای آخر پیش از انتخابات به فراموشی سپرده شود. این کار از دید من اشتباه بود هر چند که شاید در نهایت در نتیجه کلی تآثیری نداشت.
6- با نتایجی که هفته گذشته بدست آمد کار برای هیلاری بسیار سخت شد. نامزدی باراک اوباما اکنون تقریبا قطعی است هر چند که اگر حداقل معضل فلوریدا حل شود و آرای عمومی آن در نتایج بدست آمده محاسبه شود هیلاری همچنان شانس بردن آرای عمومی را دارد، بشرط اینکه او وست ویرجینیا را با اختلاف 40 درصد، کنتاکی را با اختلاف 30 درصد و پورتوریکو را با احتساب 25 درصد ببرد (پورتوریکو یک میلیون رأی دهنده دموکرات دارد) و در اورگان با اختلاف 5 درصد و در مونتانا و داکوتای جنوبی با اختلاف حداکثر 10 درصد ببازد. در این حالت هیلاری چیزی حدود 470,000 رأی بدست خواهد آورد که با اضافه شدن آرای فلوریدا و یا فلوریدا و میشیگان (به همراه آرای عمومی کاکسها که اوباما در آنها دست بالا را دارد) او در آرای عمومی از اوباما پیش خواهد افتاد.
7- متأسفانه هیلاری خود و راه شکست دادن اوباما را دیر پیدا کرد و به همین خاطر است که با وجود عملکرد قابل قبولش در انتخابات هفته گذشته وهمچنین کمپین کردن فوق العاده اش پس از پیروزی در تکزاس و اوهایو بواسطه پیدا کردن پایگاه خود، تقریبا دیگر فرصتی برای جبران ندارد. بقول یکی از دوستانم هیلاری درست مانند تیمی می ماند که تازه از دقیقه 80 به بعد راه دروازه حریف را پیدا کرده اما دیگر فرصتی برای تغییر نتیجه ندارد. واقعا حیف.
۱۳۸۷ اردیبهشت ۱۳, جمعه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)